En weer een dag had ik geen tijd om te bloggen. De ganse avond van de 21e heb ik, heel duurzaam, doorgebracht met het ruilen van kleding met mijn initiatief Das Nouveau Vod. Na een heerlijke avond met prachtige mensen en een nacht waarin ik heerlijk heb geslapen werd ik wakker met nieuws waar mijn haren overeind van gingen staan: de uitspraken van onze Paus. En bij mij rijst alleen de vraag: hoe kan iemand die verdraagzaamheid en naastenliefde predikt, zo ernstig discrimineren?
Donker en licht. Ze versterken elkaar, ze kunnen niet zonder elkaar bestaan. Donker is niets anders dan de afwezigheid van licht. Bestaat donker dan wel, als het alleen de ontkenning is van iets? In ieder geval hebben we licht nodig om te leven. In deze donkere dagen laten we ons dan graag omringen door kaarsen die gezelligheid uitstralen, maar die ook harde, dramatische schaduwen slaan op dat wat wij zien.
Eens in de zoveel tijd kom je een kunstwerk tegen dat zoveel indruk maakt dat je ernaar blijft kijken. Een werk dat beklijft en vragen oproept. Een werk dat gehuld is in mysterie, maar tegelijkertijd confronterend is. Zo’n werk is ‘Take your son, Sir’ van Ford Madox Brown.
Sinterklaas, wie kent hem niet? Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet…Maar wat weten jullie eigenlijk écht van Sinterklaas? En waarom een artikel over Sinterklaas op een blog over kunst en bezinning?
